Bitwa pod Chocimem 1621 r. - cud Matki Bożej, polskie Lepanto.

Zwycięstwo wojsk chrześcijańskich nad wojskami imperium ottomańskiego w bitwie morskiej pod Lepanto w roku 1571 przypisuje się Matce Bożej Śnieżnej. To Jej obraz, Salus Populi Romani, zwany też obrazem Matki Bożej Zwycięskiej, niesiono podczas bitwy w błagalnej procesji ulicami Rzymu 7 X 1571 r. Po zwycięstwie wizerunek Matki Bożej stał się jednym z najbardziej czczonych obrazów Maryjnych w Europie, a jego kopie znalazły się w wielu świątyniach. Między innymi kopię tego wizerunku sprowadził z Rzymu do Krakowa w 1600 roku kardynał Maciejowski. Umieszczono go w kościele Świętej Trójcy ojców dominikanów w Krakowie. 2 września 1621 roku rozpoczęła się bitwa pod Chocimiem. Oblężenie nadgranicznej twierdzy trwało ponad miesiąc i zakończyło się 9 października. Wojska Rzeczpospolitej odparły ponad dwukrotnie liczniejsze siły tureckie. Turcy, mimo przewagi liczebnej, nie był w stanie zdobyć dobrze przygotowanej do obrony twierdzy. Największy szturm miał miejsce 15 września, ale został odparty. Poległ wówczas jeden z najbardziej doświadczonych wodzów osmańskich, Mehmed Karakasz. Choroby i głód dręczyły obrońców. Gorączka zmogła królewicza Władysława Wazę. Na domiar złego 24 września zmarł hetman Chodkiewicz.  Gdy  pod Chocimiem decydowały się losy Polski, w niedzielę, 3 października 1621 roku, odbyła się w Krakowie wielka procesja różańcowa. Wielogodzinnej procesji przewodniczył biskup krakowski Marcin Szyszkowski. W procesji niesiono kopię rzymskiej ikony - obraz Matki Bożej Śnieżnej z dominikańskiego kościoła. Szło za nim całe miasto z różańcami w ręku.

Czesław Ryszka, Przeor Kordecki, Częstochowa 2003, s. 26 - 27.

Salus Populi Romani – Matka Boska Zwycięska

Kult Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej na zachodzie i południu Europy skrystalizował się pod koniec XVI wieku, po pogromie floty tureckiej pod Lepanto i zespolił się ściśle z  wizerunkiem Najświętszej Panny Śnieżnej - Salus Populi Romani w Santa Maria Maggiore  z Bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. Nazwa ikony "Ocalenie Ludu Rzymskiego" - nawiązuje do przekonania mieszkańców Wiecznego Miasta, że Matka Boża Śnieżna wiele razy spieszyła im z pomocą. Istniał zwyczaj, że - na wzór Arki Przymierza - w czasach klęsk i niebezpieczeństw obnoszono ten obraz po ulicach Rzymu. Podobnie podczas zwycięskiej bitwy morskiej pod Lepanto (7 X 1571) obraz Matki Bożej Śnieżnej był obnoszony po ulicach Rzymu. Dlatego  wizerunek określany jest również mianem Matki Bożej Zwycięskiej. Zwycięstwo pod Lepanto, dodało nowe szczegóły do dziejów obrazu Matki Boskiej Śnieżnej. Stał się przez nie obrazem i synonimem Matki Boskiej Różańcowej. Matka Boska Różańcowa, od tego pamiętnego zwycięstwa, będzie uważaną wyrokiem Kościoła, jako Matka Boska Zwycięska. „Matka miłosierna — pisał w encyklice, wydanej bezpośrednio po zwycięstwie, — papież Pius V, — Przyjaciółka pobożnych i całego rodu ludzkiego Pocieszycielka, przyczyniła się u Zbawiciela wieków za tymi, których obciążyły grzechy, a oni nie przestali wołać do Niej, aż wyprosili dnia 7-go października 1571 roku wspaniałe owo nad Turczynem zwycięstwo, które nigdy nie powinno być zapomniane. Zwycięstwo pod Lepanto wywarło olbrzymie wrażenie w całym świecie chrześcijańskim i zadecydowało o upowszechnieniu się kultu Najświętszej Panny Śnieżnej.

Matka Boża Zwycięska - Encyklopedia Katolicka, t. 20, k.1539 - 1541. Lublin 2014.

ZWYCIĘSKA MATKA BOŻA, łac. Beata Maria Virgo de Victoria, tytuł → Maryi wyrażający prawdę o Jej zaangażowaniu w → historię zbawienia dokonanego przez → Jezusa Chrystusa i wiarę w jej pomoc w walce człowieka ze złem oraz opiekę nad nim w sytuacjach zagrażających jego bezpieczeństwu (→ Pośredniczka Łask).

I. KULT – Matki Bożej Zwycięskiej wyraża się gł. w tytułach kościołów i przedstawieniach ikonogr., zazwyczaj w typie → Hodegetrii, związanych ze zwycięskimi wydarzeniami w dziejach narodów eur.; jest Ona czczona m.in. w obrazie A. Mantegny z 1496 w kościele Madonna della Vittoria w Mantui, wzniesionym w podzięce za zwycięstwo księcia Franciszka II Gonzagi nad armią franc. 1495 w bitwie pod Fornovo; w nawiązaniu do pokonania wojsk tur. 1571 pod Lepanto (→ Naupaktos) pap. Pius V ustanowił 1572 święto M.B.Z. i wyznaczył jego obchód liturg. na 7 X; na pamiątkę zwycięstwa Ligi Katolickiej (3) 1620 pod Białą Górą nadano kościołowi S. Paolo w Rzymie wezwanie S. Maria della Vittoria, a Nejsvětější Trojice w Pradze - Panny Marie Vítězné; sanktuarium M.B.Z. powstało także w Mignanego na pamiątkę pokonania 1625 wojsk dowodzonych przez księcia Karola Emanuela I Wielkiego; w podzięce za zwycięstwo katolików nad protestantami w La Rochelle wzniesiono 1626 bazylikę Notre-Dame des Victoires w Paryżu; 1932 w Lecco dedykowano M.B.Z. nowo wybudowany kościół za ocalenie w czasie I wojny świat.; w Polsce do najstarszych form Jej kultu należy upamiętnienie zwycięstwa Króla Władysława II Jagiełły nad Krzyżakami pod Grunwald kem i ufundowanie 1412 kościoła Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej w Lublinie; w kościele pod wezwaniem św. Wojciecha Brdowie czczony jest obraz MB z. Dzieciątkiem, który w czasie bitwy pod Grunwaldem znajdował się w namiocie Władysława II Jagiełły; tytuł M.B.Z. pośrednio związany jest z obroną → Jasnej Góry i → ślubami Jana Kazimierza; z uwagi na wiarę w obronę Matki Bożej przed najazdami tureckimi, odnoszono go także do Jej przedstawienia z kościoła Dominikanów we Lwowie (obecnie w kościele św. Mikołaja w Gdańsku); podobnie zwycięstwo króla Jana III Sobieskiego 1683 pod Wiedniem rozpoznane było jako pomoc Matki Bożej i inspirowało do budowania i ustanawiania kościołów wotywnych, np. NMP Zwycięskiej w Mrozowie k. Wrocławia; ożywienie kultu M.B.Z. nastąpiło po bitwie z bolszewikami 15 VIII 1920 pod Warszawą i fundowaniu jako wotum za zwycięstwo kościołów pod Jej wezwaniem 1926 w Łodzi oraz 1929 w Warszawie; przedstawienie Kozielskiej M.B.Z. z sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie stało się upamiętnieniem mordu dokonanego przez NKWD 1941 na pol. jeńcach m.in. w Katyniu; promotorem tytułu M.B.Z. był kard. S. Wyszyński, który pod Jej wezwaniem 1977 erygował parafię w Bydgoszczy; wezwanie to otrzymały także parafie w Chełmie, Częstochowie, Dąbrowie Górniczej, Poznaniu i Toruniu; od 1992 M.B.Z. jest patronką diecezji → warszawsko-praskiej; przesłankę teol. o zwycięstwie Matki Bożej stanowi orędzie → Fatimskiej Matki Bożej.

PrzSM I-II; J. Zbudniewek, Dzieje kultu M.B.Z. w Brdowie, Cz 1983, 1998; J. Kopeć, Bogarodzica w kulturze polskiej XVI wieku, Lb 1997; Zwycięstwo przychodzi przez Maryję, Cz 2006; 100-lecie kościoła pw. Matki Boskiej Zwycięskiej i św. Jerzego w Toruniu, To 2007; J. Nowak, Maryja w liturgii i pobożności Kościoła, Pz 2009; A. Wojtczak, Matka i Królowa. Ku integralnemu i pogłębionemu rozumieniu tytułów maryjnych, Pz 2009.

Kazimierz Pek

II. IKONOGRAFIA. W sztuce M.B.Z. wywodzona jest z typu Maryi Immaculaty (MB Niepokalana, od ok. XV w. autonomiczny wizerunek Maryi stojącej na półksiężycu, nawiązujący do Ap 12,1; niepokalane poczęcie NMP I-II, V); tytuł nadawano niekiedy wizerunkom Maryi stojącej na globie ziemskim z Jezusem Chrystusem jako Emanuelem, zabijającym krzyżem → węża; w ikonografii tytuł M.B.Z. jest bardziej związany z osobą Maryi przez określony kontekst teol.-społ. niż konkretny sposób wyobrażenia, np. ikona Matki Bożej w typie Hodegetrii, przeniesiona z kościoła Dominikanów we Lwowie do kościoła Dominikanów w Gdańsku lub dzieło Madonna Zwycięska A. → Mantegny z tronującą Matką Bożą z Jezusem stojącym na Jej kolanach, w otoczeniu świętych; odpowiednikiem tego określenia w sztuce wsch. jest → Nikopoia.

Zgodnie z wczesnośredniow. komentarzami półksiężyc, na którym Maryja opiera stopy, jest symbolem grzeszności świata; motywy astralne w odniesieniu do Madonny Apokalipt. pojawiły się w XIV w., a rozpowszechniły się w XV w. (promienie otaczające Jej głowę, półksiężyc), podobnie jak temat Matki Bożej tronującej na smoku lub stojącej na wężu; elementy triumfalne odnoszone były do Syna Maryi lub do Niej jako nowej Ewy (Lippo Vanni, Maryja Zwycięska - Nowa Ewa, 1358, kościół S. Domenico e Sisto, Rzym), przy czym przeciwstawienie Maryi Ewie znane było już sztuce wczesnochrześc. (np. rzym. rzeźba sepulkralna IV w. - sarkofag tzw. dogmatyczny, 2. ćwierć IV w., Muzea Wat.); jedno z wcześniejszych przedstawień tego typu wypełnia tympanon gotyckiego kościoła St. Severin w Paryżu - Maryja z Jezusem na tronie depcze smoka w asyście aniołów; symbolikę tę odrzucili protestanci, uznając ją za przejaw mariolatrii. W 1614 pap. Paweł V wystawił przed Bazyliką MB Większej kolumnę wotywną wg modelu G. Berthelota z brązową figurą Maryi z Jezusem w ramionach, stojącej na półksiężycu i depczącej smoka; kolumnę w stylu korynckim zaprojektował C.→ Maderna, z umieszczoną inskrypcją głoszącą chwałę Maryi, z której łona wyszedł Książę, dawca prawdziwego Pokoju (stąd nazwa Colonna della Pace); przykładem figury tego typu jest brązowa statua z 1593 autorstwa H. Gerharda, przedstawiająca Maryję Królową na półksiężycu, w koronie zamkniętej, z berłem w dłoni, 1643 umieszczona na kolumnie Marienplatz w Monachium (1970 zastąpiona kopią), wystawionej 1638 po ocaleniu miasta od najazdu szwedz.; znajdujące się przy cokole putta trzymają tarcze z napisami o charakterze apokalipt.: super aspidem (wąż - symbol herezji), et basiliscum (bazyliszek - symbol zarazy), et leonem (→ lew symbol wojny) i et dragonem (smok - symbol głodu); słowa układają się w wers Ps 91,13, który odnosi się do mesj. posłania Chrystusa i triumfu miasta nad przeciwnościami; inskrypcja wskazuje na Maryję jako protektorkę miasta, opiekunkę wiernych oraz fundatora - księcia bawarskiego Maksymiliana I; podobne kolumny wznoszono w Europie, m.in. 1667 w Wiedniu). Temat Immaculaty stał się jednym z bardziej popularnych w sztuce baroku, powtarzany np. w obrazach C. → Marattiego (1663, kościół St. Isidoro, Rzym), G.B. → Tiepola (1767-69, Prado, Madryt) i rzeźbie statuarycznej, ustawianej na placach miast w państwach kat.; temat ten popularyzował m.in. w Hiszpanii F. → Pacheco i D. → Velázquez, a ponadto F. → Zurbarán i B.E. → Murillo. W XVIII w. ujęcie Immaculaty w sztuce krajów kat. traktowane było (obok Figury Kościoła) jako przedstawienie Zwyciężczyni śmierci, szatana i herezji, a także wyraz triumfu kontrreformacji; niekiedy Maryja jako Immaculata Militans walczyła ze smokiem wyposażona we włócznię (zwł. w sztuce Hiszpanii); aspekt militarny znajdował wyraz w określeniach Triumfatrix Maria lub Generalissima (Waleczna Hetmanka), wywodzona z → Akathistosu.

IChK IV 2; R. Knapiński, Titulus ecclesiae - ikonografia wezwań współczesnych kościołów katedralnych w Polsce, Wwa 1999; A. Kramiszewska, Ikonografia Niepokalanego Poczęcia jako wyraz kultu Maryi Imakulaty, w. Święty wyjątek. Niepokalane Poczęcie Maryi, Kr 2004, 127-155; J.P.E. Storożyńska, J.M. Bartnik, M.B.Z. Cuda Maryi w historii Polski i świata, Kr 2012,

Mirosław Kruk

Encyklopedia Katolicka, t. 20, k.1539 - 1541. Lublin 2014.

Nasza Pani z Filermo

Madonna z Góry Filermo, bizantyńska ikona napisana temperą na drewnie, prawdopodobnie była już na Rodos przed przybyciem Szpitalników w 1306 roku. Mieszkańcy wyspy czcili ją jako autentyczny obraz Madonny napisany przez świętego Łukasza. Mówi się, że ikona dotarła na wyspę w cudowny sposób za czasów panowania ikonoklasty cesarza Leona III (AD 717-741). Ikona czczona była w klasztorze na Górze Filermo, stąd jej obecna nazwa. W czasie oblężenia w 1480 roku została przeniesiona do mieszczącego się w cytadeli kościoła św. Marka. Drzeworyt z 1496 roku przedstawia Wielkiego Mistrza Fra’ Pierre d’Aubusson’a nawiedzającego ją w czasie oblężenia. Po odparciu Turków d’Aubusson do sanktuarium, w którym znajdowała się ikona dobudował dwie kaplice. Wyraził w ten sposób wdzięczność Matce Bożej za Jej interwencję. Podlegli mu rycerze wierzyli, że momencie wielkiego kryzysu widzieli w bitewnym kurzu Matkę Bożą, której towarzyszyli św. Jan Chrzciciel i aniołowie. W czasie drugiego oblężenia otomańskiego, które miało miejsce w 1522 roku kościół św. Marka został całkowicie zburzony. Nietknięta ikona została znaleziona pod gruzami. Wraz z pozostałymi relikwiami[2], jakie były w posiadaniu Zakonu towarzyszyła mu w czasie jego siedmioletniego wygnania. Przez krótki czas była przechowywana w kościele świętych Faustina i Giovita w Viterbo w środkowych Włoszech. Gdy Zakon osiadł w końcu na Malcie, co stało się w 1530 roku ikona została umieszczona w kościele św. Wawrzyńca w Birgu, gdzie przetrwała Wielkie Oblężenie 1565 roku. W czasie wznoszenia La Valetty ikona została ulokowana w pierwszym kościele dedykowanym Matce Bożej Zwycięskiej, który został zbudowany w obrębie murów miejskich.

Obraz Matki Bożej Zwycięskiej, zwanej także Madonną Damasceńską.

Na Malcie od 1565 roku czczony jest obraz Matki Bożej Zwycięskiej, zwanej także Madonną Damasceńską. Właśnie z Damaszku, w 1475 roku, obraz miał być przeniesiony na Rodos. Następnie, w 1530 roku, przez Kawalerów Maltańskich został sprowadzony na Maltę i umieszczony na przedmieściach Castel S. Angelo, w kościele św. Katarzyny. Po zwycięstwie nad Turkami w 1587 roku Madonna Damasceńska została intronizowana w sanktuarium zbudowanym na pamiątkę tego zwycięstwa i zaczęto Ją czcić jako Matkę Bożą Zwycięską. Kult tego obrazu wśród maltańczyków był nadzwyczaj żywy już od samego początku, tak że kościół w dzień i w nocy wypełniał się wiernymi. Obraz, ukoronowany w 1931 roku na pamiątkę czterechsetlecia swego przybycia na Maltę, znajduje się obecnie w kościele odbudowanym po zniszczeniach drugiej wojny światowej.

Żródło: http://www.bp.ecclesia.org.pl/malta.html

Bazylika Matki Bożej Zwycięskiej w Senglei

„Najbardziej prawdopodobnym jest, że kościół zbudowany został przez architekta Vittorio Cassara w roku 1580, jako pomnik zwycięstwa chrześcijan w Wielkim Oblężeniu Malty 1565 roku. Na fasadzie kościoła znajduje się łaciński napis MONUMENTUM INSIGNIS VICTORIAE MDLXV (Pomnik Wielkiego Zwycięstwa 1565) Senglea została parafią w roku 1581, kościół został konsekrowany 20 października 1743 roku przez biskupa Paula Alphéran de Bussan. 21 maja 1786 roku papież Pius VI ogłosił kościół „Collegiata Insignis”, zaś 3 stycznia 1921, papież Benedykt XV uhonorował kościół tytułem bazyliki. Po ukoronowaniu, w dniu 4 września 1921 roku, statuy Dziewicy Maryi, kościół został sanktuarium Matki Bożej. Podczas II wojny światowej, w roku 1941, kościół został kompletnie zniszczony przez bombardowanie lotnicze. Po wojnie odbudowany i konsekrowany przez arcybiskupa Gonziego 24 sierpnia 1957 roku. Budynek kościoła umieszczony jest na liście National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands.”

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_Narodzenia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Senglei

 

news ogloszenia kancelaria

 

Parafia p.w. Matki Boskiej Zwycięskiej
ul. Bartosza Głowackiego 20, 85-714 Bydgoszcz
tel. 52 342 04 02 – parafia,
tel. 52 342 95 00 - biuro
tel. kom. 504 435 598
e-mail: mbzwycieska@gmail.com
www.mbzwycieskiej.pl
nr konta bankowego: 31 1020 2746 0000 3002 0260 1284

 

Porządek nabożeństw:

w niedziele i święta o g. 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00
UWAGA: w okresie letnim od 1 czerwca do końca wakacji: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 20.00
w święta przypadające w dni pracy: 7.00. 8.00, 10.00, 18.00
w dni powszednie: 7.00, 8.00, 18.00
podczas wakacji letnich 8.00 i 18.00
podczas kolędy: 7.00, 8.00, 15.30

Droga Krzyżowa w Wielkim Poście w piątek o g. 8.30 i 17.30
Gorzkie Żale w niedziele o g.17.15

Nabożeństwa: majowe, czerwcowe i październikowe o g. 17.30, czerwcowe w niedzielę o g. 19.30.

Biuro parafialne znajduje się w dolnej części kościoła czynne jest:
w poniedziałek i czwartek od g.16.30 do g.17.30
oraz we wtorek i w środę po wieczornej Mszy św. tak długo jak będą petenci.

Podczas kolędy od poniedziałku do czwartku od g. 9.00 do g. 9.45.
W wakacje we wtorek biuro jest nieczynne.