Świątynia pod wezwaniem Matki Boskiej Zwycięskiej, zapewne drewniana, stanęła już 3 czerwca 1668 r.2, a z czasem obok niej powstał także budynek klsztorny. Murowany kościół wystawiono jednak dopiero w l. 1727 - 1742, a piękną fasadę autorstwa Efraima Schrögera otrzymał trzydzieści lat później, bo w 1760 r. Prawdopodobnie już w l. 60-tych XVII w zakreślono teren dziedzińca świątynnego lub inny obszar przeznaczony na pochówki zakonników. W okresie wojen napoleońskich klasztor służył jako koszary wojsk francuskich (znanych skądinąd, że nie jeden dom do ruiny doprowadzili). Stan zabudowań kościelnych był ponoć tak katastrofalny, że w marcu 1818 r. rozpoczęto ich rozbiórkę. W miejscu tym w l. 1820-1824 r. stanęła siedziba Towarzystwa Przyjaciół Nauk (tzw. Pałac Staszica), ktorej autorem był znany architekt Antonio Corazzi. Kościół został zbudowany w miejscu lub też w jego obręb włączono tzw. Kaplicę Moskiewską. Wystawiona ona została sumptem Zygmunta III Wazy w 1620 r. i złożóno w niej zwłoki carów Szujskich, zmarłych w polskiej niewoli. Tymczasem w dokumentach sejmu z 1676 r. zatwierdzających fundację klasztoru dominikanów zlokalizowano ją "na Krakowskim Przedmieściu p r z y [podkreśl. Sowa] Kaplicy Moskiewskiej" - S. Szenic, J. Chudek, Najstarszy szlak Warszawy : Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat, Aleje Ujazdowskie, Warszawa 1955, s. 265-266.
http://cmentarium.sowa.website.pl/Cmentarze/CmWZ_18.html