Kościół Matki Bożej Zwycięskiej (ang. Church of Our Lady of Victory, malt. Knisja tal-Madonna tal-Vitorja) był pierwszym kościołem i prawdopodobnie pierwszym budynkiem ukończonym w Valletcie. W 1566, po zakończeniu Wielkiego Oblężenia Malty 1565 Wielki Mistrz Jean Parisot de Valette i Zakon wykazali zainteresowanie budową kościoła pod wezwaniem Narodzenia Bogurodzicy, jako formą dziękczynienia za zwycięstwo nad Turkami. Kościół został ufundowany jako dar wotywny za zwycięstwo Zakonu Świętego Jana i mieszkańców Malty nad osmańskimi najeźdźcami w dniu 8 września 1565. Został on zbudowany na miejscu, gdzie, jak mówi tradycja, 28 marca 1566 roku odbyła się ceremonia religijna połączona z wmurowaniem kamienia węgielnego nowego miasta Valletta. Kościół został wybrany na pierwszy budynek w mieście, jako forma wyrażenia wdzięczności. W rzeczywistości, nie tylko kościół jest pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, ale również tytularny obraz znajdujący się za głównym ołtarzem przedstawia narodziny Najświętszej Dziewicy. Budowa kościoła była finansowana z osobistych środków Mistrza Jeana Parisot de Valette i miał on być dziedziczony przez każdego członka rodziny de Valette, który wstąpiłby do Zakonu Świętego Jana. W przypadku jego braku, miał być zarządzany przez władze Zakonu. 22 sierpnia 1568 roku Wielki Mistrz de Valette zmarł. Zgodnie z jego ostatnią wolą, został pochowany w krypcie kościoła. Był pierwszą osobą pochowaną w mieście, które założył. Jednak, kiedy konkatedra św. Jana Chrzciciela została zbudowana, szczątki Wielkiego Mistrza de Valette zostały tam przeniesione.
Kiedy 18 marca 1571 roku Zakon oficjalnie przeniósł swoją siedzibę z Birgu do Valletty, kościół Matki Bożej Zwycięskiej został kościołem zakonnym, aż do 1577 roku, kiedy budowa konkatedry św. Jana została ukończona. 16 lipca 1617 roku kościół został mianowany kościołem parafialnym Zakonu św. Jana, zastępując kościół św. Antoniego Opata w Birgu. W 1699 roku, za rządów Wielkiego Mistrza Ramona Perellos y Roccaful, apsyda kościoła została powiększona. W 1716, Wielki Mistrz Perellos zlecił maltańskiemu artyście Alessio Erardi namalowanie na sklepieniu kościoła scen z życia Najświętszej Dziewicy; praca ta została ukończona w ciągu dwóch lat. W 1752, fasada, zakrystia, dzwonnica i dom proboszcza zostały rozbudowane. Fasada otrzymała wspaniały barokowy wygląd. Nad szczytowym oknem umieszczone jest, wykonane z brązu, popiersie papieża Innocentego XII[5]. W drugiej połowie XVIII wieku, oprócz istniejących ołtarzy św. Jana Chrzciciela oraz św. Pawła, zostały zbudowane dwa inne ołtarze.. W 1837, kościół został mianowany kościołem garnizonowym dla Royal Malta Fencibles (później Royal Malta Artillery) i był używany przez wielu katolickich żołnierzy stacjonujących na wyspie. Przez lata kościół doświadczył wielu szkód, zarówno w strukturze budynku, jak i w polichromii. 7 kwietnia 1942 sufit kościoła został uszkodzony (szczęśliwie, dach kościoła nie runął) w konsekwencji nalotu Luftwaffe, który zniszczył pobliski budynek Opery Królewskiej.
Kościół został ufundowany jako dar wotywny za zwycięstwo Zakonu Świętego Jana i mieszkańców Malty nad osmańskimi najeźdźcami w dniu 8 września 1565.Został on zbudowany na miejscu, gdzie, jak mówi tradycja, 28 marca 1566 roku odbyła się ceremonia religijna połączona z wmurowaniem kamienia węgielnego nowego miasta Valletta. Kościół został wybrany na pierwszy budynek w mieście, jako forma wyrażenia wdzięczności. W rzeczywistości, nie tylko kościół jest pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, ale również tytularny obraz znajdujący się za głównym ołtarzem przedstawia narodziny Najświętszej Dziewicy. Budowa kościoła była finansowana z osobistych środków Mistrza Jeana Parisot de Valette i miał on być dziedziczony przez każdego członka rodziny de Valette, który wstąpiłby do Zakonu Świętego Jana. W przypadku jego braku, miał być zarządzany przez władze Zakonu.
22 sierpnia 1568 roku Wielki Mistrz de Valette zmarł. Zgodnie z jego ostatnią wolą, został pochowany w krypcie kościoła. Był pierwszą osobą pochowaną w mieście, które założył. Jednak, kiedy konkatedra św. Jana Chrzciciela została zbudowana, szczątki Wielkiego Mistrza de Valette zostały tam przeniesione. Kiedy 18 marca 1571 roku Zakon oficjalnie przeniósł swoją siedzibę z Birgu do Valletty, kościół Matki Bożej Zwycięskiej został kościołem zakonnym, aż do 1577 roku, kiedy budowa konkatedry św. Jana została ukończona. 16 lipca 1617 roku kościół został mianowany kościołem parafialnym Zakonu św. Jana, zastępując kościół św. Antoniego Opata w Birgu. W 1699 roku, za rządów Wielkiego Mistrza Ramona Perellos y Roccaful, apsyda kościoła została powiększona. W 1716, Wielki Mistrz Perellos zlecił maltańskiemu artyście Alessio Erardi namalowanie na sklepieniu kościoła scen z życia Najświętszej Dziewicy; praca ta została ukończona w ciągu dwóch lat. W 1752, fasada, zakrystia, dzwonnica i dom proboszcza zostały rozbudowane. Fasada otrzymała wspaniały barokowy wygląd. Nad szczytowym oknem umieszczone jest, wykonane z brązu, popiersie papieża Innocentego XII[5]. W drugiej połowie XVIII wieku, oprócz istniejących ołtarzy św. Jana Chrzciciela oraz św. Pawła, zostały zbudowane dwa inne ołtarze. W 1837, kościół został mianowany kościołem garnizonowym dla Royal Malta Fencibles (później Royal Malta Artillery) i był używany przez wielu katolickich żołnierzy stacjonujących na wyspie. 7 kwietnia 1942 sufit kościoła został uszkodzony (szczęśliwie, dach kościoła nie runął) w konsekwencji nalotu Luftwaffe, który zniszczył pobliski budynek Opery Królewskiej.
- Our Lady of Victory. ourladyofvictory.org.mt. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-09)]. (ikona Matki Boskiej Zwycięskiej) – podarowana kościołowi przez Wielkiego Mistrza Alofa de Wignacourt (1601-1622). Jakkolwiek nie jest to obraz tytularny, jednakże z racji bycia "sercem" kościoła, dał mu jego popularne imię. Obraz, nieznanego pochodzenia i autorstwa, namalowany na miedzianej płycie, przykryty jest misternie wykonaną srebrną koszulką; głowę Najświętszej Panienki otacza korona z 12 srebrnych gwiazd.
