Oni budowali Domowy Kościół dla diecezji bydgoskiej - wersja nr 2

Powstanie i historia DK na terenie diecezji bydgoskiej (powołanej do istnienia w roku 2004) jest od roku 1974 ściśle związana przede wszystkim z dziejami archidiecezji gnieźnieńskiej. Do roku 1992 archidiecezja gnieźnieńska obejmowała m.in. teren Bydgoszczy (jednak bez administracyjnego terenu największego osiedla bydgoskiego – Fordonu, należącego do utworzonej 749. lat wcześniej diecezji chełmińskiej), za to z dekanatem Toruń (m. in. z częścią tego miasta leżącą po lewej stronie Wisły). Kiedy diecezja chełmińska przestała istnieć, Fordon został przyłączony do archidiecezji gnieźnieńskiej a dekanat Toruń do nowo powstałej diecezji toruńskiej.

Sprawcą tego, że naszymi „proptoplastami” w archidiecezji gnieźnieńskiej zostali Eleonora i Roman Gwardzikowie, był śp. o. Czesław Chabielski SJ (współpracownik Czcigodnego Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, legendarny twórca ośrodka rekolekcyjnego w Suchej na Pomorzu). Dzięki niemu wyjechali wraz z 5. dzieci oraz Urszulą Korbolewską (wdową) z dziećmi latem 1974 r. na rekolekcje, odbywające się w Krościenku n/Dunajcem. Tam nie tylko poznali ks. Fr. Blachnickiego, ale zachwycili się drogą formacyjną dla małżonków, prawidłowo sprawowaną liturgią Mszy św. oraz śpiewami psalmów (animatorka muzyczna Gizela Skop), a także pięknem pienińskiej przyrody. Uczestniczyli w dniu wspólnoty na górze Błyszcz m.in. z ks. kardynałem Karolem Wojtyłą i ks. bp Tadeuszem Błaszkiewiczem oraz s. Jadwigą Skudro. Po raz drugi pojechali na rekolekcje latem 1975 r. wraz z rodziną Eufemii i Romana Kończalów. Zamiast do Krościenka zostali skierowani do Dursztyna gdzie nie dotarli wyznaczeni animatorzy, a ksiądz moderator przybył na dzień wspólnoty, na kuchenne przygotowania do agapy. Animatorami na tym turnusie z konieczności zostali E. i R. Gwardzikowie gdyż jako jedyni byli uprzednio na takich rekolekcjach. Ks. Blachnicki, który ich odwiedził był bardzo zadowolony z tego jak poradzili sobie w sprawach organizacyjnych i dostarczył im materiały formacyjne w maszynopisie, na podstawie których po nocy przygotowywali spotkania programowe. Pewnego razu przybyła w odwiedziny s. Jadwiga, która później przyjechała do Bydgoszczy i pomogła w przygotowaniach do powstania pierwszego kręgu. Krąg zawiązał się w następującym składzie: Eleonora i Roman Gwardzikowie (para animatorska), Teresa i Zygfryd Buzałowie, Gabriela i Ferdynand Szymczakowie, Eufemia i Roman Kończalowie, Urszula Korbolewska. Pierwszym opiekunem duchowym został oczywiście o. Czesław Chabielski. Krąg ten przez lata zmieniał swój skład personalny (m.inn. z powodów naturalnych lub przenoszenia się małżeństw do następnych kręgów). W pewnym okresie uczestniczyli w nim Krystyna i Stanisław Nijakowie z Inowrocławia, które to miasto stało się później stolicą rejonu obejmującego cały obszar archidiecezji poza Bydgoszczą. Obecnie pierwszy krąg ma swą siedzibę w Łabiszynie w parafii pw. św. Mikołaja. Z pierwszego składu formują się w nim: Eleonora Gwardzik (Roman zmarł w roku 2009) oraz Teresa i Zygfryd Buzałowie, od 1980 r. Urszula i Rościsław Strelczukowie (Rościsław zmarł w 2000 r., Urszula trwała w kręgu do r. 2016). Od 1984r. Maria i Zbigniew Piaskowscy, Barbara i Arkadiusz Krajewscy uczestniczą w tym kręgu. Od momentu zawiązania się tego kręgu rozpoczęła się systematyczna współpraca rodzin naszej archidiecezji z siostrą Jadwigą. Dotyczyło to początkowo głównie E. R. Gwardzików, którzy byli w tamtym czasie (zdaniem samej s. Jadwigi) jej najważniejszymi współpracownikami w organizowaniu i przeprowadzaniu rekolekcji, zwłaszcza na północnych obszarach Polski. Gwardzikowie z tego okresu wspominają swój udział w Pierwszym Międzynarodowym Kongresie END: „Niezwykłym przeżyciem okazał się wyjazd w gronie kilku rodzin, Siostry Jadwigi i Krystyny Kegel (nazwisk małżeństw nie podano wówczas nawet w sprawozdaniu zamieszczonym w Liście – w obawie przed SB) na pierwszy Kongres END w Rzymie. Szalonym pomysłem, ale ostatecznie bez żadnych negatywnych konsekwencji, był powrót Gwardzików z Rzymu – nielegalnie - „bez wiz i dewiz”, tylko z „walizami” przez Francję, granicę niemiecką, znowu Francję, Szwajcarię i Austrię – wszystko dzięki serdecznej choć bardzo dyskretnej pomocy małżeństw END z tych krajów”.
Intensywny kontakt z siostrą mieli Terenia i Zygfryd Buzałowie a także Kazia i Jurek Chmielewscy oraz Teresa i Aleksander Grzybkowie, którzy gościli Ją w swoich domach.
W roku 1976 odwiedził Bydgoszcz ks. Blachnicki, który interesował się przebiegiem formacji i zachęcał do dalszej pracy nad rozwojem Wspólnoty. W tym roku odbył się też pierwszy opłatek rodzin RDK archidiecezji gnieźnieńskiej z ks. Czesławem Chabielskim w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Bydgoszczy.
W roku 1977 małżeństwa z Bydgoszczy uczestniczyły w ORAR w Zakroczymiu (prowadzący ks. Józef Dąbrowski wraz z s. Jadwigą Skudro i s. Zofią Ziółkowską) oraz w dwóch turnusach oazy I st. w Krościenku. Od tego czasu powstawały kolejne kręgi. W roku 1978 odbyły się w spartańskich warunkach (mycie, pranie, itp. – w zimnej wodzie w bydlęcych korytach) rekolekcje Oazy I st. w Suchej na Pomorzu prowadzone przez o. Chabielskiego (rodziny plus młodzież). Teresa Buzałowa tak wspomina: „Pracowałam wówczas w szkole z internatem. Kierownik internatu postanowił wymienić stare łóżka i materace na nowe. Jak można było nie wykorzystać takiej szansy? W Suchej te łóżka i materace to był nabytek na wagę złota. Ale jak je przewieźć, skoro takie inicjatywy z całą determinacją były tępione przez władze PRL-u? Do dziś pamiętam tę pełną ciężarówkę, siąpiący deszcz, ogromne kałuże (w jedną z nich w czasie jazdy spadł materac, który trzeba było ponownie wrzucić „na pakę”) i Romek z Elą oraz ja – ciężko przestraszeni- w Syrenie Bosto, jako eskorta tego transportu. Oczywiście kontrola nas nie ominęła. Myślę, iż to była sprawka Pana Boga, że milicjanci uznali „papiery” za wiarygodne i pozwolili dowieźć sprzęt na miejsce”.
W roku 1979 na przełomie kwietnia i maja w Topolnie (diecezja chełmińska) nasze małżeństwa po raz pierwszy całkowicie samodzielnie zorganizowały ORAR I st. Prowadzącym te rekolekcje byli ks. Józef Dąbrowski z diecezji łódzkiej i s. Jadwiga Skudro. Następny ORAR odbył się w grudniu w tym samym roku, moderatorem był ks. Zbigniew Domagalski, a wspierali go Gwardzikowie i Buzałowie.
W roku 1980 było już 11 kręgów, w tym dwa poza Bydgoszczą. W maju gościliśmy dwa małżeństwa z END (Equipe Notre Dame) z Francji.
W roku 1981 Ela i Romek Gwardzikowie podjęli oficjalnie posługę pary diecezjalnej, a zakończyli ją w 1987 r.
Należy z całą mocą podkreślić, że Ela i śp. Romek Gwardzikowie nie tylko najbardziej przyczynili się do powstania i rozwoju RDK w archidiecezji gnieźnieńskiej, a co za tym idzie w diecezji bydgoskiej, ale też byli i pozostali dla nas niezwykłym wzorem katolickiego małżeństwa, tworzącego wielodzietną rodzinę, ufającą Bogu mimo różnych przeciwności wynikających m.in. z życia w ustroju komunistycznym. Nie tylko dbali o jak najlepsze wychowanie swoich dzieci, wnuków (prawnuków to tylko Eleonora), ale też wspaniale służyli różnym osobom znajdującym się w trudnej (czasem beznadziejnej) sytuacji życiowej, przyjmując ich nawet czasowo do swego domu.
W latach 1981-1982 pełniącym obowiązki moderatora RDK był o. Chabielski. W latach 1983 -1987 taką samą posługę sprawował ks. Zbigniew Kopciński CM.
W roku 1987 posługę pary diecezjalnej podjęli Kazimiera i Klemens (Jurek) Chmielewscy. Do września 1989 r. opieką duszpasterską rodzinom RDK służyli moderatorzy diecezjalni RŚ-Ż - księża Andrzej Jaskuła i Adam Walendowski. Para diecezjalna zwróciła się do ks. biskupa Bogdana Wojtusia, który w kurii kierował działem duszpasterstwa rodzin, o wyznaczenie kapłana do posługi moderatora diecezjalnego RDK. Biskup odparł, że sami powinni podać mu kandydaturę do akceptacji. Z rekomendacji księży śp. Jana Graczyka i śp. Jerzego Gołębiewskiego zaproponowali posługę ks. Piotrowi Wenclowi, o którym było wiadomo, że jest związany z RŚ-Ż. Ks. Piotr, kapłan o dwuletnim stażu, był zaskoczony tą propozycją. Ponieważ interesował się problemami rodziny m.in. pod wpływem ówczesnego duszpasterza rodzin ks. Zbigniewa Domagalskiego, zgodził się na kandydaturę. Stosowny dekret o powołaniu do posługi moderatora RDK wydał śp. ks. biskup pomocniczy Jan Czerniak. Dzięki bardzo poważnemu potraktowaniu swej posługi, systematycznemu nabywaniu stosownych wiadomości, wielkiej ofiarności i niewątpliwemu darowi osobistemu, stał się wytrawnym moderatorem formującym małżeństwa w DK, a także z czasem doświadczonym duszpasterzem rodzin, aktywnym propagatorem rodziny chrześcijańskiej i zasłużonym obrońcą życia. Dbał o rozwój Poradnictwa Rodzinnego w diecezji. Spowodował, że do posługi doradców rodzinnych zgłaszały się nie tylko pojedyncze osoby, ale także małżeństwa. Nasz ksiądz moderator był też pomysłodawcą a potem twórcą przy współudziale Gabrieli i Jacka Andruszkiewiczów Katolickiego Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego im. Jana Pawła II w Bydgoszczy. Przy minimalnych kosztach, dzięki życzliwości władzy kościelnej oraz proboszcza parafii farnej śp. ks. prał. Zbigniewa Maruszewskiego a także ofiarnej współpracy kierownika Ośrodka Caritas w Bydgoszczy ks. Jacka Dziela i jego następców, w r. 1998 Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy (będący bardzo wyspecjalizowaną placówką) rozpoczął swą działalność. Pierwszym kierownikiem OAO był jako wolontariusz Jacek Andruszkiewicz. Ks. Piotr przy tworzeniu i początkowej działalności Ośrodka korzystał ze współpracy i pomocy uczestników RDK w sprawach personalnych, organizacyjnych, remontowo budowlanych a także wsparcia finansowego. Współdziałał w organizacji krótkotrwałej opieki zastępczej dla noworodków. Obecnie Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy jest integralną częścią Caritas diecezji bydgoskiej, pod sprawną i serdeczną opieką dyrektorską ks. prał. Wojciecha Przybyły. Należy też wspomnieć, że ks. Piotr bardzo aktywnie współpracował - z istniejącą przez pewien czas w w Bydgoszczy - Miejską Poradnią Rodzinną.
Niestrudzenie przemierzał nie tylko naszą diecezję, ale też całą Polskę, zasługując na miano „apostoła w drodze”. Setki małżeństw i poszczególnych osób zawdzięcza Mu pomyślne rozwiązanie osobistych i małżeńskich problemów oraz wytyczenie właściwej drogi do Boga. Posługę moderatora diecezjalnego zakończył w 2013 r. Aktualnie jest moderatorem KWC i opiekunem kręgów w parafii w Brzozie Bydgoskiej.
Na przestrzeni lat rosła ilość małżeństw i liczba kręgów w związku z tym posługę opiekunów duchowych kręgów podejmowało coraz więcej kapłanów. Cieszyliśmy się nie tylko ich obecnością na spotkaniach i prowadzonych przez nich rekolekcjach, ale także mieliśmy możliwość doświadczać na co dzień ich osobistego rozwoju duchowego i duszpasterskiego. M.in. ks. Tomasz Krawczyk, który rozpoczynał swoją posługę w Ruchu jako opiekun kręgu, a w latach 2004 – 2017 był moderatorem diecezjalnym DK archidiecezji gnieźnieńskiej. Pamiętamy też, że obecny ks. prymas Wojciech Polak, przed uzyskaniem godności biskupiej był opiekunem jednego z kręgów gnieźnieńskich. W dalszych latach pełniąc posługę biskupa pomocniczego przez pewien czas nadal był opiekunem kręgu. Zawsze okazywał życzliwość i serdeczne zainteresowanie na spotkaniach z naszymi wspólnotami i poszczególnymi rodzinami.
Wszyscy księża biskupi z archidiecezji gnieźnieńskiej - zarówno arcybiskupi jak i biskupi pomocniczy zawsze byli życzliwi wobec RDK, a bp Bogdan Wojtuś był szczególnym naszym protektorem – nieustannie odczuwaliśmy jego ojcowską opiekę.
Nasze rodziny brały udział w różnych formach rekolekcyjnych RDK, organizowanych przez archidiecezję gnieźnieńską oraz pobliskie diecezje, a także w dniach wspólnoty i pielgrzymkach. Często gościliśmy s. Jadwigę a także przyjmowaliśmy gości z END oraz z amerykańskiej wspólnoty „Agape”, a w naszych rekolekcjach uczestniczyły także rodziny z Rosji.
Kazia i Jurek Chmielewscy posługę pary diecezjalnej pełnili do września 1991. Zaprezentowali się nie tylko jako bardzo solidni i pracowici organizatorzy i formatorzy dbający o rozwój RDK. Poznaliśmy ich także jako rodziców zatroskanych o należyte wychowanie czworga swoich dzieci. Ich następcami zostali Irena i Wiesław Bekerowie, a w lutym 1992 r. posługę pary diecezjalnej podjęli Ewa i Janusz Nowaccy. W czasie ich posługi powstało wiele nowych kręgów i powołano wiele diakonii. Diecezję podzielono początkowo na cztery rejony – trzy w Bydgoszczy i jeden poza Bydgoszczą z siedzibą w Inowrocławiu. W miarę upływu czasu przybywało kręgów i zwiększyła się liczba rejonów. W 1994 r. E. J. Nowaccy zainicjowali wydawanie periodyku „Rodzinka”, który wychodzi do dnia dzisiejszego. Powstało też Stowarzyszenie Rodzin „Nowy Człowiek”, którego zadaniem było gromadzenie środków na dofinansowanie rekolekcji. Powstała diakonia wychowawcza prowadzona przez Halinę i Przemysława Gorzelaków. W roku 1996 z inicjatywy Ewy i Janusza oraz moderatora diecezjalnego ks. Piotra powołano „Szkołę animatora dla rodzin”. Systematycznie też odbywały się Msze św. KWC celebrowane przez ks. Zbigniewa Kopcińskiego oraz w licznych parafiach Msze w intencji dziecka poczętego. Po zakończonej w 1996 r. posłudze pary diecezjalnej nadal byli aktywni w działalności Wspólnoty, a w latach 1998 – 2000 byli parą filialną filii pelplińskiej. Aktualnie służą jako para pilotująca nowo formującym się kręgom.
We wrześniu 1996 roku nową parą diecezjalną zostali Małgorzata i Kazimierz Zadłużni. Specjalną troską otaczali diakonię wychowawczą dla dzieci oraz wspólnotę Dzieci Bożych RŚ-Ż. W trakcie ich posługi s. Jadwiga obchodziła uroczystość 50-lecia ślubów wieczystych. Z tej okazji delegacja naszej Wspólnoty w składzie Eleonora i Roman Gwardzikowie, Aleksander Grzybek ks. Piotr Wencel i ks. Zbigniew Kopciński zawiozła w prezencie kolorową oprawioną laurkę, namalowaną przez artystę plastyka p. Henryka Wojtasa z Szubina. W czasie wielkopostnego dnia wspólnoty w roku 1997 podczas Mszy św., której po raz kolejny przewodniczył ks. bp Bogdan Wojtuś, małżonkowie RDK i młodzież
RŚ-Ż uroczyście podjęli się modlitewnej opieki nad konkretnym wylosowanym kapłanem z naszej archidiecezji i przyrzekli wspierać go modlitewnie do końca życia swego lub tegoż księdza. Podczas wrześniowego DWDD w katedrze gnieźnieńskiej, ks. bp Bogdan Wojtuś poświęcił kopię ikony Świętej Rodziny, która rozpoczęła swoją wędrówkę po archidiecezji. Nadal odbywały się spotkania „Szkoły animatora”. W 1998 roku po raz pierwszy przeprowadzono rekolekcje „Dialog - Ewangelizować Płciowość”, które przygotowali ks. Piotr Wencel, Teresa i Zygfryd Buzałowie oraz Grażyna i Tadeusz Frymarkowie. Ten rok zaznaczył się wyjątkowo dużą ilością przeprowadzonych rekolekcji, w tym 7 turnusów 15 dniowych.
W 1998 roku w pierwszej ogólnopolskiej pielgrzymce RDK do Kalisza wzięło udział dwóch kapłanów i 50 osób świeckich. Od tego czasu nasza Wspólnota nieprzerwanie uczestniczy w kolejnych pielgrzymkach. W roku 2008 w procesji z darami poniesiono votum dziękczynne DK dla św. Józefa za 10 lat opieki nad Domowym Kościołem. Votum zaprojektowali Gabriela i Jacek Andruszkiewiczowie a wykonawstwo złotnicze – Wisława i Bogdan Szydłowscy z Nakła. Na to votum składała się cała wspólnota DK. Votum w postaci „domku DK” do dzisiaj wisi z prawej strony kaplicy św. Józefa. W roku 2009 w procesji z darami, z ofiar, które pozostały z votum, przekazano kielich mszalny ze znakiem DK.
We wrześniu 1999r. uroczyście zostali pobłogosławieni do posługi pary diecezjalnej Bożena i Andrzej Barylscy. Pełnili swoją posługę w bardzo trudnym dla DK czasie. Najpierw, kiedy Ruch borykał się z określeniem swojej tożsamości i z powodu kryzysu Krąg Centralny rozwiązał się, a Moderator Krajowy DK zrezygnował z pełnienia swojej funkcji, miały miejsca naciski, aby wystąpić z DK i zaangażować się w działalność END. Wówczas Andrzej i Bożena wykazali się dojrzałością oraz poczuciem odpowiedzialności i oświadczyli, że jako para diecezjalna DK nie mogą składać takiej deklaracji. Przez swą postawę przyczynili się do wytrwania wielu małżeństw w DK. Systematycznie uczestniczyli we wszystkich ogólnopolskich spotkaniach DK oraz różnych zgromadzeniach całego RŚ-Ż. Zakończenie 5. roku posługiwania Bożeny i Andrzeja przypadło na rok powstania diecezji bydgoskiej – dlatego dla utrzymania ciągłości pracy formacyjnej z ufnością przyjęli dalszą posługę pary diecezjalnej i podjęli się tworzenia struktur DK w nowej diecezji, w tym także integrowania ze wspólnotą diecezjalną kręgów z dawnych terenów diecezji koszalińsko kołobrzeskiej oraz diecezji pelplińskiej. Wytrwale podejmowali działania na rzecz wiernego wprowadzania w życie Zasad DK przez uczestników Domowego Kościoła. Dokładali wszelkich starań, aby rekolekcje organizowane przez naszą diecezję przebiegały zgodnie z prawidłami i duchem DK. Zawsze byli obecni na rozpoczęciu kolejnych rekolekcji, aby powitać ich uczestników. Systematycznie zwoływali i prowadzili spotkania kręgu diecezjalnego, utrzymywali stały kontakt z kręgami rejonowymi, troszczyli się o diakonie. Organizowali (czasem z wielkim samozaparciem i trudem) pielgrzymki do Kalisza i do Częstochowy. W sierpniu 2000 r. przy współudziale małżeństw naszej diecezji zorganizowali Krajowe Podsumowanie Roku Pracy RDK, które odbyło się w Bydgoszczy. We wrześniu wzięli udział w IX Międzynarodowym Kongresie END w Santiago de Compostella.
W maju 2007 r. w Warszawie odbył się IV Światowy Kongres Rodzin pod hasłem „Rodzina wiosną dla Europy i Świata”, na którym m.in. dzięki staraniom ks. Piotra Wencla s. Jadwiga Skudro, Eleonora i Roman Gwardzikowie zostali uhonorowani specjalnym medalem wydanym w związku z tym Kongresem. Udział w tym wydarzeniu wzięli Bożena i Andrzej Barylscy i Terenia Buzała.
W dalszym ciągu ich działania regularnie odbywały się spotkania szkoły animatora, a także diakonii muzycznej, diakonii modlitewnej oraz Msze św. w intencji KWC. Ich posługa zakończyła się we wrześniu 2009 r.
W latach 2003 do 2008 Gabriela i Jacek Andruszkiewiczowie pełnili posługę pary filialnej filii pelplińskiej. Był toczas pracy nad powstaniem nowych Zasad DK. Jacek Andruszkiewicz był sekretarzem dziesięcioosobowej komisji przygotowującej ten tekst. Zasady DK zostały zatwierdzone w r. 2006 przez Konferencję Episkopatu Polski.
Jak wcześniej wspomniano w nowo powstałej diecezji bydgoskiej znalazły się także małżeństwa z rejonu złotowskiego, uprzednio formujące się w diecezji koszalińsko kołobrzeskiej oraz krąg z Sępólna w diecezji pelplińskiej. Wspólnota w Złotowie zaczęła tworzyć się w 1986 r. Pierwszymi organizatorami wszystkich zajęć formacyjnych, modlitewnych, integracyjnych oraz wyjazdów pielgrzymkowych byli Celina i Włodzimierz Stankiewiczowie. Pierwszym opiekunem duchowym był ks. Marian Machinek MSF. W związku z powiększającą się liczbą kręgów w 1995 roku został utworzony rejon złotowski a pierwszą parą rejonową zostali Małgorzata i Ryszard Siejowie. W latach siedemdziesiątych, kiedy byli uczestnikami RDK w diecezji częstochowskiej mieli możliwość udziału w spotkaniach formacyjnych prowadzonych przez Czcigodnego Sługę Bożego ks. Fr. Blachnickiego w Krościenku. Posługę pary rejonowej pełnili do roku 2003 oraz w latach 2006 do 2009.
Początki RDK w Sępólnie Krajeńskim sięgają roku 1983, kiedy ks. Marian Kotewicz po spotkaniu z siostrą Jadwigą Skudro na ORAR w Topolnie, zaprosił ją do swojej parafii w Lutowie. Przyjechały tam też małżeństwa z pobliskiego Sępólna. Ostatecznie krąg ustabilizował się przy parafii pw. św. Bartłomieja Apostoła w Sępólnie. Pierwszą parą animatorską byli Elżbieta i Lech Szumigajowie a opiekunem duchowym ks. Marian Kotewicz. Były okresy gdy funkcjonowały dwa kręgi, a aktualnie istnieje jeden krąg. Animatorami są Justyna i Benedykt Zakrzewscy, a opiekunami duchowymi byli ks. Przemysław Piwowarczyk a od 2004 r. ks. Dariusz Kozłowski.
Kochani małżonkowie i opiekunowie duchowi naszej Wspólnoty diecezjalnej, aktywnie uczestniczący w pracy formacyjnej i budowaniu struktur, których znamy zarówno z zapisków archiwalnych jak i osobistych spotkań! Przepraszamy, że nie wspomnieliśmy o Was w powyższym tekście, ale wówczas zamiast kilku limitowanych stron, musiałaby powstać spora książeczka.
Jesteśmy wdzięczni pierwszemu Ordynariuszowi naszej bydgoskiej diecezji ks. biskupowi Janowi Tyrawie za przedłużenie posługi moderatora diecezjalnego ks. Piotra Wencla oraz pary diecezjalnej Bożeny i Andrzeja Barylskich, którzy dzięki temu swoje doświadczenia mogli spożytkować dla wprowadzenia Domowego Kościoła w nowe struktury.
 

Gabriela i Jacek Andruszkiewiczowie
DK przy parafii św. Andrzeja Boboli w Szubinie

 

news ogloszenia kancelaria

 

Parafia p.w. Matki Boskiej Zwycięskiej
ul. Bartosza Głowackiego 20, 85-714 Bydgoszcz
tel. 52 342 04 02 – parafia,
tel. 52 342 95 00 - biuro
tel. kom. 504 435 598
e-mail: mbzwycieska@gmail.com
www.mbzwycieskiej.pl
nr konta bankowego: 31 1020 2746 0000 3002 0260 1284

 

Porządek nabożeństw:

w niedziele i święta o g. 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00
UWAGA: w okresie letnim od 1 czerwca do końca wakacji: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 20.00
w święta przypadające w dni pracy: 7.00. 8.00, 10.00, 18.00
w dni powszednie: 7.00, 8.00, 18.00
podczas wakacji letnich 8.00 i 18.00
podczas kolędy: 7.00, 8.00, 15.30

Droga Krzyżowa w Wielkim Poście w piątek o g. 8.30 i 17.30
Gorzkie Żale w niedziele o g.17.15

Nabożeństwa: majowe, czerwcowe i październikowe o g. 17.30, czerwcowe w niedzielę o g. 19.30.

Biuro parafialne znajduje się w dolnej części kościoła czynne jest:
w poniedziałek i czwartek od g.16.30 do g.17.30
oraz we wtorek i w środę po wieczornej Mszy św. tak długo jak będą petenci.

Podczas kolędy od poniedziałku do czwartku od g. 9.00 do g. 9.45.
W wakacje we wtorek biuro jest nieczynne.